De bruidsstoet. Zij schrijden statig langs de hooge zuilen, de ernstige en deftige figuren; Zij voelen hun gewicht en stand, en turen uit oogen, die vaag-stom naar buiten puilen. Nu zitten ze. De tekst. En angstig gluren ze om zich heen, en willen toch verschuilen hun onbekendheid. Dë preek. De dames huilen Bij 't zinlgen spiekt men even bij de huren. Het bruidspaar krijgt den zegen nu Goddank, dat is gebeurd". Men legt met zwaren klank het zilver in de open schaal; en leeft wat op nu 't afgeloopen is. Men critiseert en doet wat officieel Heit orgel lied verweert nu stil. En door mijn spotlach trilt een toon die beeft Juni 1922. E. 159 i

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1923 | | pagina 187