De dingen die voorbij gaan. Van middag ruimde ik wat ouden rommel op en met vele oude dingen kwamen ook vele herinneringen. Er was ook een oud kettinkje, een horlogekettingkje van vreemd maaksel, dat ik kreeg van iemand, die ééns mijn vriend wastoen we nog maar jongens waren. Ik wil het nu niet hebben over die vriendschap, noch vertellen hoe onze wegen scheidden. Slechts wil- ik mij nog even laten omgeven door die atmosfeer van vroeger, het nog even beleven, als de herinnering aan een droom, lang ge leden. Een kettinkje is een van die vele dingen, die een jongen altijd bij zich heeft. De scheiding onbewust voelend, vroeg ik het aan hem, toen ik het eens in handen had. Als een klein aandenken En heimelijk verwrong ik het, opdat het voor hem minder waarde zou hebben, Waarom?" vroeg hij met mond en oogen. ,,Och, zoo maar", antwoordde ik, vurig hopend, dat hij het onbewust begrijpen zou. En ik kreeg het Vanmiddag was er van vroeger niets meer over dan het kettinkjedat En dan nog1 iets, ergens heel diep in mijn hart. Ik heb het weggegooid, want als ik zonder dat niet zou kunnen onthouden, zou het niet waard zijn, mij te herinneren. -A. 171

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1923 | | pagina 199