~L J
i i rTl
des Prinsen gelaat weer verhelderde, want hij stelde
zeer veel vertrouwen in den professor.
Ik wil U echter de ontelbare teleurstellingen bespa
ren, die de Prins ondervond, omdat U anders in tranen
zou losbreken, maar slechts de interessantste voorval
len getrouwelijk weergeven, zooals ze Puntzaagsel mij
later in het geheim heeft verteld.
De les „vee en vleeschkeuren" was juist ten einde
en de knapen liepen witgebroekt en in colonne de
brug over.
De Prins vroeg of dit gevangenen waren, die gelucht
werden, opstandige soldeniers of tambours, maar P.
legde uit, dat dit het oudste jaar voorstelde, dat over
8 maanden officier werd om de Koloniën en de Oriën-
ten te verdedigen.
De Vorst vroeg, of zij zich dan reeds aan de luchtige
kleeding moesten wennen, daar ze in hun sous-pan
talon liepen, maar P. legde geduldig uit, dat dit een
werkbroek was, en dat elk cadet en nu volgens laatste
order, ook elk Hoofdcursiaan, er twee van het Rijk
ontving.
De Prins begreep het volkomen, maar was het niet
eens met de witte kleur.
Een troepje cavaleristen, met hun sporen in de hand,
passeerden, en nadat de Prins hen een tijdlang had
nagekeken, vroeg hij vol verwondering, of de rijkunst
zóó veranderd was, dat de ruiter het paard met de
hand bespoorde; P. lachte vergoelijkend en vertelde
den Prins, weer met ontblooten schedel, van het wijze
sporenverbod, dat de cadetten voor ijdelheid moest
206
