zelf te wijten is. Wanneer we met 2O voorstonden, was
dit genoeg en kwam er een merkbare inzinking met het nood
lottige gevolg, dat de wedstrijd toch nog verloren werd. En
dan moet men niet vergeten, dat er maar één man is, die
iets te zeggen heeft n.l. de „captain". Natuurlijk waren er
ook spelers bij die 2 X /4 uur werkelijk speelden. Ons 2e
elftal moest eveneens degradeeren. Een merkwaardig ver
schijnsel is het, dat het enthousiasme bij het 2e elftal altijd
veel beter is, dan bij het eerste. Met de feesten op 26 en 27
April werd een wedstrijd gespeeld tegen een officierselftal.
Jammer genoeg regende het, maar toch wilden de veteranen
den strijd met Velocitas aanbinden. Als herinnering werd
ons door de officieren een mooie grensrechtersvlag aange
boden, Laten we hopen, dat deze vlag ons zal helpen om in
de le klasse terug te komen.
Intusschen wacht ons een zware taak en wel: „Velocitas"
terug te brengen. Mogelijk is het, en daarom moét het ook.
Het zou toch te gek zijn, wanneer ons oude blauw-wit, met
z'n roemrijk verleden, langer dan één jaar in de 2e klasse
bleef. Het elftal is heusch niet zwakker geworden; eensdeels
doordat eenige slachtoffers van het officiersexamen in onze
gelederen zijn gebleven, anderdeels, en dit is iets, wat we
niet hadden mogen verwachten, onze gewezen praeses, meer
bekend als Gilles, bedankte voor N. A. C, en trok het blauw
witte shirt weer aan. Dit noemt men liefde voor zijn oude
club en staat ver boven de redeneering van sommigen: „zijn
we gedegradeerd, dan ga ik voor een andere club spelen".
Laten we hopen dat met onzen Gilles, Velocitas weer terug
komt in de le klasse. De ernstige wil is aanwezig; daarbij
is noodig éénheid in het veld. Tevens spreek ik de hoop uit,
dat wanneer er b.v. in Tilburg gespeeld wordt, ook daarheen
supporters zullen meegaan; het is maar 21 K.M, dus V/2
uur fietsen. Al degradeerden we, toch leverde Velocitas
nog een kracht voor het Ned. Elftal. Van der Poel speelde
67
