De laatste dag. Blijde gezichtendruk stemgeroezemoes, iedereen in spanning. Het was n.l. prijsuitreiking voor het handgranaatwerpen en daarna Daarnalokte het verlof, het „groote verlof". Onze Groninger kreeg den eersten prijs, een rijksdaalder. Een toespraak van den kapitein om toch het geld vooral niet dadelijk uit te geven, aan nicotinestaafjes en aan biertjes, maar iets te koopen als een herinnering aan de stormschool. Thuisgekomen en weer op de kamer, een krachtterm, nog iets dergelijks, een veldjas vloog om mijn ooren, toen een broek gevolgd door een overjas. „BIik kan mijn riks niet vinden." Samen zochten we op handen en voeten een uur lang. De riks bleef weg. Roche. 128

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1925 | | pagina 142