Commissie een nieuwe conventie te doen samenstellen,
waaraan de Vereenigde Staten wel hun medewerking
wilden verleenen, door hun bezwaren tegen de oude con
ventie uiteen te zetten.
De nieuwe conventie hield als hoofddoel in, dat de ver
dragsluitende Staten uitsluitend wapenen zouden mogen
leveren aan regeeringen, terwijl de uitvoerende Staten zelf
zouden mogen bepalen, welke partij in een eventueel in
opstand verkeerend land zij als regeering wenschten te
beschouwen. Aan het oorspronkelijke Amerikaansche be
zwaar, betreffende het centraal bureau, werd in zooverre
tegemoetgekomen, dat niet uitdrukkelijk bepaald werd, dat
het bureau onder het toezicht van het Volkenbondssecre
tariaat zou staan.
Aan alle Staten werden nu uitnoodigingen voor de con
ferentie verzonden en men had het genoegen er, behalve
42 van de 54 Volkenbondsleden, ook vertegenwoordigers
van de niet-leden (Amerika, Duitschland, Turkije en
Egypte) te zien. Rusland, dat ook uitgenoodigd was, had
bedankt en Tsjitsjerin, de volkscommissaris van buitenland-
sche zaken, verklaarde in het antwoord op de uitnoodiging,
dat Rusland wel bereid was aan technische en humanitaire
Volkenbondsconferenties mede te werken, doch niet aan
zoodanige conferenties, welke zouden veroorzaken, dat de
Volkenbond medezeggenschap kreeg over Russische instel
lingen.
Tot voorzitter der conferentie benoemde het Volken
bondssecretariaat den Belgischen oud-premier Carton de
Wiart, wiens benoeming eerst nog onzeker was in verband
met de toenmaals plaatshebbende regeeringscrisis in zijn
land.
4 Mei 1925 opende Carton de Wiart te Genève de con
ferentie en in zijn openingsrede wees hij vooral op de
moeilijkheden, welke de bijeenkomsten zouden opleveren,
daar o.a. bepaald zou moeten worden: wanneer een groep
strijdenden voldoende beteekenis zou verkrijgen om als
oorlogvoerende regeering erkend te worden; wat oorlogs
wapenen waren; hoe te komen tot een stelsel van open
baarheid, waarmede zoowel produceerende, als niet-pro-
duceerende Staten genoegen zouden kunnen nemen.
98
