p 's LEVENS LEED. Tuussie schreide heete tranen; Tuussie had zoo'n groot verdriet. Poppie was kapot gevallen; Alles Tuussie koud nu liet. Buiten riepen kameraadjes, Truusje huilde zacht van leed. Sommen, thema's maken moest ze Truusje vond het leven wreed. Boven op 't boudoirtje vond ze Heel de wereld om haar naar. Willem had 'r afgeschreven, 't Leven viel nu, o, zoo zwaar. Arme Toetie was verdrietig, Mannie was zoo ruw geweest. Slechte beursberichten schepten Thuis zoo'n naren, lammen geest. Als ze eind'lijk oud geworden In haar dikke dagboek las, Prentjes zag uit oude tijden, Wist ze hoe het leven was. "a

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1926 | | pagina 111