NACHT*
Fragment uit „Satan",
Langzaam kroop de dag voorbij. Hij zag de zonneschijf
binnentrekken in de bergplaatsen van den nacht.
Door de kieren van de nog niet goed gesloten deuren
slopen nog enkele ongehoorzame lichtstraaltjes naar
buiten het wijde wereldruim in en gaven daar nog een
zwak schijnsel, maar weldra werden zij bevreesd voor de
massale duisternis en haastten zij zich om te komen in
hun veiligen schuilhoek. Door een achterdeurtje werden
zij nog binnen gelaten, daar de groote poorten niet meer
geopend mochten worden om de ontsnapping der zon te
beletten.
De hemelwachters ontstaken hun lichtjes, die, groot
op zichzelf, zoo heel klein waren in vergelijking met de
verdwenen gouden schijf.
Zij deden hun best, zooveel mogelijk helderheid te ver
spreiden in de zwarte ruimte, maar hun pogingen werden
slechts met een middelmatig resultaat beloond.
De wolken speelden hun stoeiend spel en joegen elkaar
na in dartelen overmoed, zich niet bekommerend om de
booze gezichten der stralende lichtjes, die gepikeerd waren
over de brutaliteit der hemelgordijnen, die hen hinderden.
Hij probeerde zijn gedachten af te leiden door het be-
212
