regel, den Hoofdcursus die zijn eigen leerplan en examen-
eischen bleef behouden over te brengen naar Breda, al
waar hij aan de Koninklijke militaire academie de hem nog
restende vijf levensjaren zou doorbrengen.
Menigeen heeft in het begin wel eens het hoofd geschud
over, wat men noemde, het samenbrengen van hoofdcur-
sianen en cadetten in één gemeenschap onder hetzelfde dak.
Ik ben er trotsch op te mogen verklaren, dat in die vijf
jaren èn in dienst, èn in het vereenigingsleven dank zij
de medewerking van de leerlingen en de cadetten alles
uitstekend is gegaan en geen wanklank is gehoord. En
daarom heb ik er bijzonder prijs op gesteld om op dezen
dag de plechtigheid van het uitluiden van de hoofdcursianen
te doen opluisteren door het muziekkorps van de cadetten,
het muziekkorps, waaraan tijdens de afgeloopen vijf jaren
ook de leerlingen van den Hoofdcursus zoo krachtig en
prettig hebben medegewerkt.
Plaats en omstandigheden dwingen mij tot de grootste
beknoptheid; toch hoop ik er in geslaagd te zijn, U er van te
doordringen, dat de Hoofdcursus, was hij in stand gehouden,
thans, of binnen een zeer kort tijdsbestek, zou zijn uitge
groeid tot een opleidingsinrichting, gelijkvormig aan de Ko
ninklijke militaire academie. En wat wij thans beleven, is
dus feitelijk een overgaan van den Hoofdcursus in de
Koninklijke militaire academie, waarbij dan niet te looche
nen valt, dat de naam „Hoofdcursus" tot de geschiedenis
gaat behooren.
U wilt mij thans wel veroorloven eenige woorden te
richten tot het Vaandel.
Gij, Vaandel van den Hoofdcursus, zijt niet alleen het
zichtbaar symbool van dezen inrichting. Ge zijt ook een
treffend blijk van dankbaarheid. Want Gij waart bij het
vijftig-jarig bestaan van den Hoofdcursus het geschenk, dat
201
