PALLIASSO.
De danszaal leek een lianenwoud van serpentines, die
overal afhingen; van de kostbare, flikkerende kronen, van
de versieringen aan de lambrizeering, van de marmeren pi
laren, in een bonte mengeling van rood, geel en groen.
En onder het gelach en gejoel van de schokkend-voort-
deinende menigte, de ,,hot" gesyncopeerde muziek van de
jazz, vonden hoe langer hoe meer serpentines als kleurige,
kronkelende slangen hun weg door de feestzaal. Met een
kort afgebeten, snerpende bekkenslag hield de jazz op met
spelen, wat een daverend handgeklap uit de zaal ontlokte,
als algemeen verzoek om te ,,bisseeren". De groote papieren
draak, die aan de lambrizeering was opgehangen, opende
zijn vervaarlijken muil en een regen van warrelende confetti
verliet zijn papieren ingewanden. De twee traditioneele
korte tikjes van de jazz klonken en de muziek begon weer.
Toch kon Alfred Frankley de algemeene uitgelatenheid
niet deelen en daarom had hij met zijn vrienden een plaatsje
gezocht in een nevenzaal, van waaruit men toch de feest
vreugde kon volgen.
„Alfred, laten we een plaatsje veroveren in die deur
opening, want met serpentines gooiende zouden we nog in
connectie kunnen komen met deze of gene lieve jonge
dame," stelde Hearth voor, die Frankley's teruggetrokken
heid had opgemerkt en hem uit die bui trachtte op te beuren.
„Fate just goes like a serpentine," en zoo kwam er één,
door Frankley gegooid, precies tusschen een dansend
paartje, waarvan de vrouwelijke helft hem toelachte en wat
ten gevolge had, dat hij diep bloosde en haar voor het
verdere gedeelte van den dans tot het mikpunt van zijn ser-
294
