verborgen hielden voor de anderen, het heerlijke geheim van
hun liefde, zijn eerste, reine liefde.
Hij zou haar thuis brengen en knusjes zaten ze in zijn
grijzen two-seater; hij zich rijk voelende dien schat te mogen
vervoeren. Zou hij het haar zeggen, haar vertellen van zijn
groote, vurige liefde? Neen, hij kón het niet, en.dorst
het niet. De eereteekenen op zijn borst getuigden stil van
zijn moed op het slagveld en nu was hij bang, aan een
vrouw zijn liefde te belijden; het was een onverklaarbare
mengeling van vrees en schaamte. Toen ze uitstapten, ze
van elkander afscheid namen, toen ze daarna over haar
bontkraag hem lachend aanzag, en nog op iets scheen te
wachten, toen, ja, toen vatte hij haar in zijn armen en
drukte haar zijn eersten kus, waarin al de teederheid van
zijn liefde lag op haar lippen. „Liefste, mijn alles, Blue
Violet...." Het bloed joeg hem sneller door de aderen,
zijn hoofd bonsde, zijn slapen klopten.
,,Je drukt me dood, Alfred," zei ze.
Toen, opeens steeg een gloed naar zijn hoofd, alsof hij
zich schaamde voor zijn daad en zonder verder wat te
zeggen, zich losmakend uit de omhelzing en terwijl hij haar
nauwelijks aanzag, sprong hij in de auto, die met groote
snelheid in de duisternis verdween.
Hij was dronken van geluk en alles scheen te lachen; de
straatlantaarns, de boomen, de maan.... En al maar
sneller ging het. De naald van den speedometer wees 60,
70, 80 K.M. aan en nog steeds dieper werd de gaspedaal
ingedrukt.
„Malle jongen," lachte ze, toen ze het tuinhek opendeed.
Ze woonde niet eens zoo heel ver van hem vandaan.
Gek, dat hij haar niet eerder in zijn leven had ontmoet. Wat
297
