Zoo genoeglijk als deze „oefening" verliepen de oefe
ningen in Harskamp echter niet. Onze dienst was wer
kelijk „boekan main maar een uitstekende training
was 't ook, daar waren we 't allen over eens; je voelde
weer eens wat 't wilde zeggen Infanterist te zijn en dat
heeft ons zeker geen kwaad gedaan.
Met angst en beven zagen we den eersten dag naar P.
en Q. tegemoet. Reeds hadden we vernomen, dat er 3
tochten naar de gevreesde terreinen op 't programma
stonden. Na een paar tamme oefeningen op terrein B,
een dag luieren op A (schieten op luchtdoelen, we zagen
er voor 't eerst de lichtspoormunitie), een uiterst zware
oefening op A, was eindelijk terrein Q aan de beurt.
Wat is ook dit meegevallen! Het weer was gunstig,
de zon scheen niet al te fel, en we bleven buiten het
zware kopjes-terrein, 't Gevolg was, dat de jongste jaars
niet veel meer geloofden van de angstwekkende taferee-
len, die wij ophingen over onze beruchte oefening op
P van het vorige jaar. Ik had 't hun zoo graag gegund,
een oefening onder dezelfde omstandigheden, als wij die
destijds hebben meegemaakt. Die wensch is helaas(?)
niet: in vervulling gegaan. Alle drie oefeningen ver
liepen genoeglijk en zonder ongelukken, de marschen
van Harskamp naar P en Q vice-versa werden in een
ongekend snel tempo afgelegd, en zoo hoog was 't mo
reel, dat het zelfs uitliep op een formeele racepartij tus-
schen jongste- en tweede-jaars
Toen we een week in de Legerplaats waren, genoot de
blaasvereeniging Semper Crescendo" de groote eer,
voor 't vertrek van 8 en 19 R. I. een taptoe te mogen
blazen, en den volgenden ochtend kregen de leden van
't Blaasje hoogmoedswaanzin, omdat ze twee van Neer-
lands roemrijke regimenten van Harskamp tot Otterlo
167
