35 jaren is het thans geleden, dat onze voetbalvereeniging
het levenslicht aanschouwde35 jaren van afwisselenden
voor- en tegenspoed, van roem en vergetelheid. Nu wij juist
het 7e lustrum achter ons hebben en ons 8ste ingaan, rust
op ons de groote taak om de roemruchte vereeniging weer
op dat peil terug te brengen, waarop zij eens gestaan heeft,
dat is onze moreele plicht en ook onze wil. 't Eenige wat
ons nog ontbreekt is gelukgeluk heeft Yelocitas in het
vorige seizoen en in de eerste wedstrijden van dit seizoen
nog niet gehadhoe vaak was het niet net op 't kantje
af, dat wij verloren. Maar daarom niet getreurd, we zullen
laten zien, dat het zonder geluk toch wel gaat, we zullen
laten voelen dat „het oude bloed nog in ons vloeit", dat
wij tegenwoordig niet anders zijn, dan onze Vaders van
tempo doeloe, neen, ook wij hebben fighting spirit
Het 7e lustrum is een festijn geworden dat de Yelocitanen
nog lang in het geheugen zal blijven, hoe vele veteranen hebben
niet aan onzen oproep gehoor gegeven om nog eens even
een dag te midden van het huidige Kilacadmon te verblijven,
om zich nog eens even teruggeplaatst te denken in de
jaren van voetbalglorie van vóór den oorlog. Lang van te
voren is er gewerkt om dit jubileum op 25 en 26 October
tot iets onvergetelijks te maken, en wij mogen welzeggen,
nu deze dagen weer achter ons liggen, dat we daar maar
al te goed in zijn geslaagd. Hoewel het weer zich die dagen
niet van zijn besten kant liet kennen, heeft dit toch in
geen enkel opzicht afbreuk gedaan aan de feeststemming.
Onmiddellijk Zaterdagmiddag zat die er al in, toen we de
reünisten in ons midden hadden wie den wedstrijd tusschen
de twee oud-Velocitaselftallen heeft gezien, moet toch maar
erkennen, dat, hoe oud de gasten ook mochten zijn, ze
toch altijd nog iets van hun snelheid hadden behouden,
JAARVERSLAG.
77
