Ons tweede jaar in de competitie is ten einde. De Be
plaats van onderen. Het vorig jaar stonden we op de één
na laatste plaats, dus er is eenige vooruitgang.
Nu speelden we gedurende het afgeloopen jaar in een
zware afdeeling, maar toch kunnen we beter. Yelocitas kan
en zal beter „zoolang het oude bloed nog in ons vloeit",
en dat bloed vloeit; dat bloed vloeit als het moet vloeien,
als we in de knel raken, als „vreemder dwang ons bedreigt",
dan klauwen de „Leeuwen van Breda", dan worden ze
bezield met een ijzeren wil, den wil om te overwinnen.
Wij mogen niet degradeeren, wij zullen niet degradeeren,
we zijn niet gedegradeerd. Het was een eindspurt tusschen
H.E.C. uit Waalwijk en Yelocitas. Beiden stonden we op
de nominatie voor de onderste plaats.
Nog vier wedstrijden had Velocitas te spelen. We wonnen
alle vier wedstrijden. Ja, toen moest het, toen ging het
om ons hachje.
Waarschijnlijk komen we in het nieuwe seizoen in een
minder zware afdeeling. En nu met datzelfde vuur erop, met
denzelfden ijzeren wil. Laat ons nu vechten, niet om de
onderste plaats te ontloopen, maar om de bovenste te
veroveren.
In het afgeloopen jaar leden we slechts één zware neder
laag, en wel tegen Roermond. Wij moesten met 7—0 de
meerderheid van de kampioenen van onze afdeeling erkennen.
Tijdens het assaut wisten we van Quick uit den Haag
met 32 te winnen, een aardige verrassing. Op dien dag
was het, dat wij als bewijs van sympathie van de burgerij
van Breda, een clubvlag ten geschenke kregen. Het was de
heer Yan Gastel, die het initiatief tot deze huldiging nam.
dat deze vlag U moge voeren naar de eerste
klasse" waren de woorden van den heer Yan Gastel. Onze
104
JAARVERSLAG.