formen te oordeelen zijn het cadetten. Een strijkje speelt:
Ich bin ja heut' so glücklich". Op den achtergrond ziet men
den boulevardwaarover in zeer langzaam tempo de meest
verschillende auto's rijden, waarbij men na eenig opletten tot
de conclusie komt, dat het steeds weer dezelfde zijn.
Nog verder op den achtergrond kan men met eenige moeite
cle zee ontdekken, die er voor deze gelegenheid bijna blauw
uitziet.
De cadetten zitten te praten en tippen voortdurend de asch
van hun cigaretten. Even nadat het doek is opgegaankomen
twee meisjes vlak langs het terras wandelen. Ze zien er niet
onaardig uit en loopenmet fijnen, veerkrachtig en gang. Ze zijn
slank en hebben gevoelige, sportieve gezichtjes. Eén van de
cadetten bemerkt de meisjes, die hij waarschijnlijk kent.
Frans opspringend„Hallo Loulouzoo Elly
Loulou„Hé, zijn jullie met verlof?"
Frans: „Verlof, ja zoo iets wel, maar 't duurt slechts
twee dagen
Na een teeken van Henry, dat de meisjes pogen niet te zien
„Het zou me een waar genoegen zijn, als jullie ons wat
gezelschap hielden."
Hij stelt voor, ze zitten met hun vieren.
Elly„Wat is de zee prachtig, niet
De anderen „Ja,
Henry, plukt zijn kraagBuitengewoon warm
De anderen „Ja,
Loulou: „In het Kurhaus werd zoo juist nog gedanst."
Frans: „O ja?"
Loulou: „Zou jij er nog voor voelen om vanavond nog
te dansen
Frans„Neen."
168