formen te oordeelen zijn het cadetten. Een strijkje speelt: Ich bin ja heut' so glücklich". Op den achtergrond ziet men den boulevardwaarover in zeer langzaam tempo de meest verschillende auto's rijden, waarbij men na eenig opletten tot de conclusie komt, dat het steeds weer dezelfde zijn. Nog verder op den achtergrond kan men met eenige moeite cle zee ontdekken, die er voor deze gelegenheid bijna blauw uitziet. De cadetten zitten te praten en tippen voortdurend de asch van hun cigaretten. Even nadat het doek is opgegaankomen twee meisjes vlak langs het terras wandelen. Ze zien er niet onaardig uit en loopenmet fijnen, veerkrachtig en gang. Ze zijn slank en hebben gevoelige, sportieve gezichtjes. Eén van de cadetten bemerkt de meisjes, die hij waarschijnlijk kent. Frans opspringend„Hallo Loulouzoo Elly Loulou„Hé, zijn jullie met verlof?" Frans: „Verlof, ja zoo iets wel, maar 't duurt slechts twee dagen Na een teeken van Henry, dat de meisjes pogen niet te zien „Het zou me een waar genoegen zijn, als jullie ons wat gezelschap hielden." Hij stelt voor, ze zitten met hun vieren. Elly„Wat is de zee prachtig, niet De anderen „Ja, Henry, plukt zijn kraagBuitengewoon warm De anderen „Ja, Loulou: „In het Kurhaus werd zoo juist nog gedanst." Frans: „O ja?" Loulou: „Zou jij er nog voor voelen om vanavond nog te dansen Frans„Neen." 168

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1932 | | pagina 194