MARSCHMOMENT.
Wij gaan in klaren ochtend den vertrouwden weg,
Die langs den boschzoom leidt.
Een juichend lied slaat uit een heg.
We zijn sprakeloos verblijd.
Glinsterende droppen vallen op het mos.
Dof cadans van schreden op bedauwden grond.
De compagnie trekt zwijgend door het bosch.
Dank den kleinen zanger, die onze harten vond
S.
183
