HET PORTRET.
Levenloos, verstard,
mij het harte
tart,
dag en nacht.
Nooit spreekt tot mij, als ik, zoete woorden
fluisterend, kus, het koude schilderij.
Ben ik blij
en juich haar tegemoet,
Zielloos kijkt zij
in kilte,
zonder gloed
of
Ben ik bedroefd
in stilte
zonder kracht.
Zonder medelij
in beweginglooze nacht
staart zij
„Wie zijt gij
Nilvar.
