152
behouden. En dien dag hebben de jonkers getoond wat zij
konden. Deze derde dag was wel de warmste en wie zal
ooit dat stuk tusschen Molenhoek en den Valenberg verge
ten En zeker is het aan de officieren, die steeds den geest
en de fut er in hielden te danken, dat we dien dag geen
uitvallers hadden. Hoe welkom was ook niet kapitein Schil-
möller met de verplegingsauto Op deze en nog vele andere
manieren gaf deze telkens weer blijk van zijn medeleven
met het detachement.
Na de groote rust, toen we verkwikt en eenigszins uitgerust
weer op weg gingen, was het ons duidelijk, dat we den
korpsprijs zouden krijgen. Het ergste was voorbij. Wie
dacht nu nog aan uitvallen? En hoe voelde je je niet weer
opleven toen je in de verte St. Anna zag, waar de muziek
ons opwachtte en ons thuis bracht. En hoe zongen wij dien
dag ons cadettenlied. Vol vuur en overtuigingKomt
wapenbroeders, Neêrlands zonen, door 't zelfde levensdoel
verwantDe gedachte aan het doel, den korpsprijs, heeft
bij ons altijd voorgestaan en deed iedereen volhouden tot
het uiterste.
En de vierde dag I Hoe hebben wij dien dag niet voor ons
plezier geloopen, met die geweldige belangstelling langs den
weg. Door Grave, via Beers, naar Cuyk, waar wij voor
Generaal van der Harst defileerden. De marsch naar den
Molenhoek, waar de Generaal ons weer opwachtteEn de
laatste 10 km. Ik herinner mij alleen lachende, blije gezich
ten. Bloemen werden kapitein Somer en de jonge dames
aangeboden. Bloemen op de geweren. Menschen juichten en
applaudisseerden. Trommen roffelden, hoorns schetterden,
muziek klonk overal. Zoo trokken wij Nijmegen binnen.
4
