vertrouwd plekje bij het meer. Zilverglans ligt op het water,
een lange rechte, trillende weg van hier tot aan den einder.
Een donker silhouet van een zeilbootje op de breede streep
maanlicht. Verder stilte. En vrede. Stilte
Donderend barst het applaus los. Met een ruk kom ik weer
tot de werkelijkheid terug. Symphonie in G-dur. Muziek,
klanken, een eenvoudig verhaal, uit het leven gegrepen. Een
romance in een klein Italiaansch bergstadje, van een meisje
met een fijn Madonna-kopje. Een gezichtje, dat ik nooit zal
vergeten; het mooiste, wat de symphonie mij bracht.
G.
130
