NOODLOT.
Met succes hadden zij, nu reeds eenige maanden geleden,
het officiersexamen afgelegd, en zij voelden zich in hun
pas verworven weledelgestrengheid gepromoveerd tot zeer
gewichtige leden der samenleving, met wier oordeel omtrent
belangrijke maatschappelijke kwesties rekening ware te
houden.
In afwachting van hun uitzending naar de nu van dichtbij
lokkende gordel van smaragd, hadden de drie vrienden, die
reeds op de Academie als onafscheidelijk stonden gesigna
leerd, in Den Haag een parterre gehuurd. Was het wonder,
na den overgang van het geregelde, als het ware door bel-
signalen beheerschte leven op Villa Henricus, naar het vol
komen vrije bestaan en het op zichzelf aangewezen zijn, dat
het huishouden aanvankelijk een eenigszins ongeregeld, ja
soms zelfs rumoerig karakter droeg?
Doch na verloop van tijd was zelfs deze samenleving in
rustiger banen geleid, al plachten de buren hen ook veelal
in hun gesprekken nog steeds als ,,de bende" te gedenken.
De rijsttafel van den Chinees (met dezen titel werd gewoon
lijk de kok vereerd) had heerlijk gesmaakt, en de heeren ver
keerden in die behaaglijke en voldane stemming, waarin
men geneigd is, achterover in een luien stoel te gaan leunen,
om dan zoo terloops op rustige wijze, in peinzende beschou
wing, uiterst verstandige dingen te zeggen. Sierlijk kringelden
de rookwolkjes hunner cigaretten in het schemerdonkere
vertrek, waarin slechts nu en dan een lichtpuntje aangloeide.
Onderwerp van het op ietwat loome wijze gevoerde gesprek
vormden de met de middagpost bezorgde kaartjes van col
lega's, die zich verloofd hadden, of die zelfs, o heilige schrik,
reeds in de haven des huwelijks waren aangeland. Deze
kaartjes, in gestadige regelmaat toegevoerd, veroorzaakten
bij de drie vrienden steeds een lichte huivering, gepaard
gaande met een gevoel van medelijden en spot. Hoe graag
toch plachten zij in gezelschap luide te verkondigen, dat er
niets ging boven het vrije leven des onafhankelijken boed-
jangs!
Peinzend, met een door weemoed donker getinte stem,
144
