Bargers nog te vertellen, dat Wodan aan één oog blind
was en dat, gevoegd bij zijn ouderdom, was een stimulans,
zoodat Bargers' oude branie weer opkwam en hij liefst di
rect in een wilden galop langs het ruiterpad gegaan was.
Evers echter gaf zijn instructies en het drietal bracht hun
rijdieren aan het draven om na eenige minuten het tempo
uit te strekken tot een galop. Nu eerst bemerkte Bargers
welk een bedrieglijkheid er in schijnen" schuilt. Wodan
rende uitgelaten zijn metgezellen voorbij om met een steeds
toenemende vaart met zijn machteloozen ruiter langs de
laan te snellen.
Nu begonnen eerst de moeilijkheden. Hoe de snelheid van
zijn rijdier te verminderen vóór de kruising van het pad met
een asphaltweg, een verkeersader?
Bargers wist evenwel met eenige gelukkig gekozen hand
grepen zijn paard in stap te krijgen, zoodat ze zonder ge
vaar naar rechts konden afslaan om uit de stad te komen.
Toch niet geheel zonder ongelukken!
Goliath nam per ongeluk met zijn hoofd het dak van een
roomijskraampje mee, dat bedenkelijk begon te hellen. De
eigenaar kwam naar buiten en de drie ruiters achtten het
geraden om weer in draf over te gaan.
Zoo kwamen zij in het open duinterrein. Hier zouden de
dieren eens moeten toonen wat ze waard waren en ze wer
den aangespoord tot een galop.
Overmoedig geworden door het tot dusver behaalde succes,
waagde Bargers het, om geleidelijk zijn handen naar voren
te brengen, zoodat hij het zadel niet langer met zijn pinken
vasthield en wilde een geanimeerd gesprek beginnen. Wo
dan echter, bemerkende dat hem de vrije teugel gelaten
werd, trok er weer in wilde vaart tusschen uit, achtervolgd
door Abd-el-Krim en Goliath, die zich zoo maar niet ge
wonnen wilden geven.
Welk een krijgshaftig geheel vormden die rennende ruiters!
In linie, op een onderlinge tusschenruimte van ongeveer vijf
tien meter, stoof het trio over het duinterrein recht op een
duinpan aan, waar een gezelschap, onbewust van het na
derende gevaar, aan het kampeeren was. Men zou er echter
niet lang onkundig van blijven,
116
