legercommandant zich allerminzaamst onderhield met Wha-
Doe-Sè, Inlandsch opperhoofd uit Atjeh; kortom, er was
geen natie, die geen afgevaardigde gezonden had. Op het
stationsplein werden genoemde heeren allen voorzien van
een model Nederlandsch rijksrijwiel, waarop men zich ca-
dettenkampwaarts begaf, welke tocht ongestoord en in vre
dige harmonie verliep onder aangenamen kout. Zelfs zat
een Itaiiaansch officier (er waren natuurlijk weer rijwielen te
kort!) op stang bij een Abessijnsch garnizoenscommandant.
Men arriveerde in blakenden wel
stand; de tribune-plaatsen werden
ingenomen door tal van kleurige uni
formen, hetwelk ongewone fleur aan
het anders zoo trieste cadettenkamp
verleende. Om tien uur (het uur U,
waarop de proefneming aanvangen
zou) hing er een adembenemende
stilte over het kamp en overal zag
men hoofden zich nijgen in de rich
ting, waaruit het benzinegedrocht
verwacht werd. Plots een ver-verwij
derd ronken, al duidelijker wordend,
een zich snel vergrootende zwarte
stip en voordat men het zich gereali
seerd had, stond daar weer sidderend de groene zeswieler,
waarop vier betonblokken, voorzien van kruiswapening,
134
