hoofdplaats voet voor voet en met de grootste hardnekkig
heid.
Overal moesten om te kunnen avanceeren muren doorbro
ken en omgeworpen worden, talrijke offers werden van onze
troepen geëischt en naarmate de troepen de poeri naderden,
werd de tegenstand steeds heviger. Het eerst drong daarin
door en wel in het Z.W. deel de compagnie V. d.
ENDE van het 2e Bat.
Ongeveer 11 uur v.m. valt de colonne Scheuer 9e en half
11e Bat. het N.O. der poeri aan en slaagt ook daar erin
te komen.
Men was er dus in, maar moest verder.
De colonne Segov had den noordrand voor hare rekening,
en bereikt te half zeven den grooten weg Teliwang-kruispunt,
om hier zuidwaarts ook naar de poeri af te buigen. Die front
verandering was evenwel zeer ongemakkelijk, wijl de troep
door het zware vuur uit het vooruitstekende kampongdeel
werd vastgehouden en op versterking vergeefsch gewacht
werd. Even vergeefsch waren de pogingen om verband met
de colonne Swart te krijgen.
Eerst nadat de andere colonnes vasten voet in de poeri had
den, achtte de bevelhebber het geoorloofd 2 compn. 7e Bat.
van de reserve ter verlichting van de colonne Segov te
zenden.
intusschen had die colonne het zwaar te verantwoorden ge
had. De luitenants WITTICH en H. A. C. VAN DER
HEIJDEN, de jongste zoon van den Generaal, beiden eerst
den vorigen dag te Lombok aangekomen, worden gewond,
de laatste doodelijk. Den volgenden dag is zijn strijd ge
streden.
Het centrum van de Poeri kon dien dag niet genomen wor
den. Een paar punten werden 's nachts door onze troepen
bezet gehouden.
In den morgen van den 19en November bleek de vorst zijn
residentie verlaten te hebben en zoo kwam die zonder ver
liezen in ons bezit. Het einde van den strijd is U bekend.
In het slot was ik een weinig uitvoerig, maar Mijne Heeren,
Lombok was het eerste punt, waar ons Gouvernement
streefde naar bemoeiing met het inwendige bestuur op de
155
