TRADITIE.
(Geïnspireerd door, en opgedragen aan, de cadetten, die
zich vrijwillig aangeboden hebben om op de K. M. A. weer
de traditioneele signalen te slaan en te blazen).
,,Van ouds Het Houten Paard".
Is sinds menschenheugenis zoo niet de naam van de grootste
hoeve in den Koning Karelpolder?
Sinds menschenheugenis: dat is lang. Het beteekent, dat de
grootvaders van de knechten en arbeiders, die nu op die
hoeve werken, nooit anders geweten hebben of het was:
,,Het Houten Paard".
Alleen ook zij zeiden, zooals er nu nog door iedereen ge
zegd wordt: ,,'et 'outen peerd". Er zijn slechts twee men-
schen op het dorp en in den polder die zeggen: ,,Het Houten
Paard", het zijn de dokter en de dominee.
Die naam is er alzoo altijd geweest, alleen het heusche
houten paard dat in den voorhof van het boerenhuis staat, is
geplaatst zoo om of in den tijd van den grooten Keizer
Napoleon.
Dat vertelt de stokoude Jochem Lens altijd als je met hem
praten gaat over vroeger. Hij zal dan ook vertellen, dat die
groote Keizer op zijn doortocht van Vlissingen naar Antwer
pen aan den anderen kant van den polder voorbij getrok
ken is.
En Jochem is de man die alles weet. Alles is voor hem: ,,'et
is vor me as den dag van gisteren".
Ouderdom en menschenheugenis spelen dus wel een zeer
groote rol in de geschiedenis van den polder en van „Het
Houten Paard".
Ja, oud is ook de goede boer, die eigenaar van deze hoeve is.
Hij is hier op deze stee geboren; hij hoopt er ook te sterven.
Als hij daar over denkt, kan hij met een wonderlijke uitdruk
king in zijn nog levendige oogen over de tweehonderd bun
der land staren. Twee honderd bunder is veel; zijn hoeve is
groot; zijn arbeiders vele, maar. boer Vermerre heeft
geen kinderen. Geen kinderen, het ergste wat een boer kan
177
