er niet meer.Dat kwam, omdat de zeden en gewoonten door
den nieuwen baas als overbodig weggeworpen waren.
Ja inderdaad: er is een tijd om te bouwen en een tijd om af
te breken.
En weer zou hier mijn verhaal ten einde zijn, indien niet na
enkele jaren de baas met veel tegenslag te kampen had ge
kregen. De aardappelziekte bezorgde hem een flinken scha
depost: de arbeiders leefden met hem mee, dat voelde hij.
Maar ook voelde hij, dat hij dit niet verdiende.
Allen zijn hem komen bezoeken, toen hij een klap van een
paard had gekregen en allen hebben gevraagd: ,,Oe is 'et
baas" en toen ze weggingen hebben eveneens allen gezegd:
Beterschap baas".
Zijn oogen zijn open gegaan, en langzamerhand is er ken
tering gekomen en werd het beter.
Evenwel, na zeven jaren heeft hij de hoeve niet weer inge-
pacht. Een ander heeft zijn plaats ingenomen, geen meneer
uit de stad, maar een boerenzoon uit Bovenwege, die op
gegroeid was op het land.
En er is een houten paard gekomen in den hof, op uitdruk
kelijk verzoek der eigenaresse.
En weer werd op ,,Het Houten Paard" Nieuwjaar gewenscht,
en weer kwamen de Paascheieren en weer kwam al het oude,
vroegere terug.
Spijt heeft de boerenzoon uit Bovenwege hiervan nooit
gehad.
Er is een land op de wereld, dat sinds menschenheugenis
belangrijk is in de geschiedenis dier wereld. Vroeger had het
een macht, die vreemde volken angstig maken kon, omdat
de vloot van dat land de wereldzeeën beheerschte.
Daarna is het land bekend geworden om zijn groote over-
zeesche gebieden en om de vele tradities. Er waren tradities
op de vloot, tradities in het leger. Allerlei mooie dingen.
Marschen, parades, mooie trommels, uitgaansuniformen voor
ieder soldaat, tamboers, hoornblazers en vele, vele dingen
meer.
Dat alles strekte dat volk tot eer en de burgers van dat land
genoten van die tradities op de vloot en in het leger. Inder-
182
