SECTIE IN DEN AANVAL.
Zand, stof en hitte! Wat kan dit anders zijn dan een korte,
juiste en onverbloemde definitie van onze nachtmerrie.De
Galdersche Heide.
Het menu van den dag luidt: Sectie in den aanval", over
goten met een pikante saus van Transpireervet; het geheel
gegarneerd met uitgedroogd steppengras. Als onvermijde
lijke toespijs staat vermeld: ,,Tot diggelen gestooten kuch,
belegd met paardenleer".
Keurig netjes volgens de regelen der kunst heeft één der
oudstrijders zijn gevechtsgroep ingedeeld, alvorens tot het
verorberen van dezen aanlokkelijken maaltijd over te gaan.
De tactische toestand wordt door eenige duistere verklarin
gen nog eens extra vertroebeld en dan kan het steekspul
beginnen. Als op extra gesmeerde lagers begint het machtige
oorlogsapparaat te rollen met een tevreden gesnuif, dat
aanzwelt tot een diabolisch gebrul.... de aanval wordt met
élan ingezet.
Glunder kijkt de A.B. om zich heen, naar het onverbeterlijke
terreinwinnen van zijn k. en km. groep, volgens het oude
principe, dat iedere Infanterist in hart en nieren in zijn Vade
mecum heeft staan: Vallen als lood, opspringen als een veer
en rennen als een hert!"
Steeds dichter naderen de dapperen hun doel en aldoor zon
der noemenswaardige stoornis. De achterladers komen reeds
in actie en ook de km, het tweebeenige zwarte monster be
gint plots als een geïrriteerde draak vuur en hout te spugen.
Alles gaat goed en reeds wordt hier en daar met grimmige
aandacht de scherpte van de blanke wapens beproefd; het
verkregen vuuroverwicht zwelt aan tot een orkaan van vuur
en verderf tot.... plots vlak voor den stormaanval, terwijl de
dapperen al liggen te trappelen van ongeduld, het woedende
futuristische km. dier zwijgt en.... blijft zwijgen als het graf.
Als de stem eens roependen in de woestijn klinkt het geluid
van den ontredderden commandant: ,,Km.... Km.... Km...."
maar zonder resultaat. Een diepgaand en uitgebreid onder
zoek wordt ingesteld naar de oorzaak van dit onverklaarbare
euvel. Wat onze A.B. toen constateerde grenst gewoonweg
161
