63
jaar, binnen 's Gravenhage te vereenigen lot herdenking van
die tijden en tot het vieren van het feest der 23s,e verjaring
van de verdediging der Citadel naar een vooraf bepaald
programma.
JDagteekeningen die waarlijk der commissie eer aandeden
in hare keuze, wegens de Vaderlandsche herinneringen die
daaraan verbonden zijn.
Ruim een zestigtal was dan ook op die dagen in de Re
sidentie te zamen gekomen een getal dat geen vierde ge
deelte meer uitmaakte van de oude bezetting en toch nog
aanzienlijk te noemen was na een tijdsverloop van het vierde
eener eeuw waarin zoo velen door den dood weggemaaid
en anderen, ofschoon nog in leven verhinderd werden op
te komen.
Zij zagen elkander dan wederdie weinig overgeblevenen,
en onuilwischbaar aandoenlijk moet dat wederzien in hunne
harten gebleven zijn. Men stelle zich vooral vóór de aller
eerste ontmoetingenallen vergrijsd en de wezenstrekken
veranderdzoodat bij het eerst abovd de herkenning dik
wijls slechts volgdenadat men elkander eenige oogenblikken
in hevige spanning onder broederlijken handdruk in het wit
der oogen gezien had; maar, dan kwam het getij ook
loshoe meenige traan zag men uit het oog van die
oude krijgers hunne knevels bevochtigen terwijl zoo vele
treffende herinneringen als een stortvloed hunne lippen ont
stroomden
Veel hierover uit te weiden, zou het bestek dezer optee-
keningen te huilen gaan maar de volgende dichtregels van
eene goede kennis van den Schrijver, mogen hier eene
plaats vinden
«Het feestlied schalt, de kloktoon brult;
»In Nationalen dosch gehuld
Is Neêrlands Koningstad
u Een lichtzee golft de straten door
De kruidknal streelt het krijgers oor
Die uit het vuurwerk spat.
