87
lenbank, in gedachten verzonken. Hij gaat bij zich zei
ven nawaarom toch hem dat ongelukkig toeval moest
overkomen dat hein niet alleen tot de armenkas maar groo-
tendeels tot de armoede heeft gebragt? Hij heeft toch altijd
braaf en oppassend geleefd hij was de steun en leidsman van
zijn gezin, en nu
Maar als hij dan, met een traan in het oog, naar den
blaauwen hemel en naar de lieve zon zietdie hem door
het hooge kerkraam beschijnt en verwarmt, dan voelt hij
eene zucht om ook eindelijk daar opgenomen te worden
waar geen armoede en geen rijkdom is, en zijn gelaat hel
dert op door het vertrouwen dat zijne ziel vervult.
Laat hem rusten van het trappen en stooren wij hem niet
in zijne overpeinzingen.
Komt nu eens mede den hoek omdan kunnen wij nog
eens rondkijken, want de organist zit inde Caecilia te lezen
en is dus niet te bewegen tot spreken.
Kijk daar ginds die
Hou vast! hou vast! ja wel! daar valt me door al dat
draaijen de geheele toestel uit elkaar. Ik heb hem stellig
verkeerd behandelden hij is in zooveel jaren niet gebruikt
gewordendat het mij niet mag verwonderen. Evenwel ben
ik daardoor voor het oogenblik buiten staat u iets meer te
vertoonenlieve lezer. Ik beloof u echter dat ik trach
ten zal indien het bovenstaande met de noodige toege
vendheid door u ontvangen ishet instrument te doen
herstellen en u later nog eens mede op het matte glas te doen
zien. Weet een uwer degelijke middelen om de olievlekken
daaruit weg te nemen en zoodoende de beelden duidelijker
le makendan houd ik mij zeer aanbevolen die middelen
te vernemen.
V—N.
