92
Iedereendie wat gereisd heeft in de wereld kent het
genoegen, dat er in gelegen is, om voor zich zeiven veronder
stellingen te maken aangaande de verschillende individuen,
die zich in zulk eene rijke verscheidenheid om hem henen
afwisselen en zoo begon ik dadelijk bij mij zeiven te vragen,
wie en wat die persoon was. Het vreemde accent, waar
mede hij den Kellner riep, bragt mij in de war: een vreem
deling zou 't toch niet zoo uitgesproken hebbenen een
Duitscher ook niet verbeeldde ik mij. Daar hij nu toch volgens
eene gezonde logica, of een Duilscher of geen Duitscher
moest wezen, bragt ik hem voorloopig in de categorie van
Duitschers die een bijzonderen tongval hebben welken ik
nog niet kende. Daarvoor pleitte nog de gemakkelijk
heid waarmede hij zich verder in die taal bleef uitdruk
ken. Bij nadere beschouwing, zag ik dat hij iemand moest
zijn die gewoon was te bevelen hel ging hem alles zoo
kort en ernstig en bedaard af zoodat ik, eer ik de helft
van mijn Baierisch had uitgedronken, had vastgesteld, dat
hij in aanmerking genomen de hardgeteekende trekken van
zijn gelaat, die hem onmiskenbaar ouder deden schijnen dan
hij waseen Duitsch hoofdofficier wezen moestdie veel van
den oorlog gezien en ondervonden moest hebben. Langza
merhand liep de etensperiode af, de cigaren werden opge
stoken en het duurde niet lang of wij zaten met ons drieën
of vieren naburen aan tafelin een druk gesprek. Toeval
lig hadden wij allen de vorige dagen in Neurenberg doorge-
bragt en geen wonder dan ook dat de rijkdom aan overblijf
selen van oud-Duitsche kunstin die nog zoo echt middel-
eeuwsche stad opeen gestapeld, het onderwerp van ons dis
cours was. Maar niemand had meer en beter gezien dan
mijn onbekende overbuurmanen met eene memorie van
ijzer en staal was hijzooals ik spoedig bemerkte in de
menigte van bijzonderheden, waarover wij spraken, te huis.
En toen het er op aankwambleek het, dat hij de eenige
wasdie in het schijnbaar niets opleverende Donauwörth
gedurende de weinige uren, die hij er had doorgebragtver-
