103
moeite, zei ons, dat Miss Nightingale le huis was, en diende
ons aan. Wij vonden haar in een vrij net kamertje in een
houten huisje, dat het uitzigl had over de Zwarte Zee, en
door de graauwe torens van het kasteel van Balaklava werd
overschaduwd. Zij had toen juist de koorts gehad zag er bleek
en eenigzins verzwakt uit dat door hare zwarte kleeding
misschien nog meer in het oog viel. Hier en daar waren
vellen wit papier op de wanden geplakt, om eene soort van
behangsel te maken over de ruwe plankende tafel, die voor
haar stond, was met brieven en allerlei andere zaken over
dekt. Zij had de hospitaalhulten van het 14"de bezocht, wier
inrigting zij zeer roemde en was terstond in druk gesprek
met den dokter, wicn zij kussens aanbood voor het groote
hospitaalwaaraan hij geattacheerd was.
«Een van de redenen van mijn bezoek bij Miss Nightingale
was, haar te vragen waar wij schoolboeken konden krijgen
voor ons regiment zij beloofde, mij daaraan te zullen helpen,
en werkelijk kreeg ik ook later eene groote menigte schrijf
boeken van haar en een aantal nummers van den British
Workman''' (1) die met den bijbel als leesboeken gebruikt
werden. Wij namen afscheid van haar zeer voldaan over onze
ontvangsten toen ik haar later nog eens bezochtzag zij
er veel beter uit en was geheel hersteld en welvarend.
«'tMoet eene weldoende verschijning geweest zijn," her
vatte de Russische kolonel, »te midden van die ellende en
dien dagelijkschen jammerdikwijls heb ik Engelschc krijgs
gevangenen van haar hooren spreken. Zelf heb ik er meer
dan eens voorbeelden van gezienwat de geestkracht en
de menschenliefde van eene vrouw vermagals wij te mid
den van het ruwe oorlogshandwerk aan honderde zaken te
denken hebbendie ons hart aftrekken van de treurigheid
om ons heen. In Sewaslopol mogten geene vrouwen zijn
en toch zijn er eene menigte of in stilte geblevenöf later
li) Jïon der vele Engelsch maandschriften voor het volk,
