126
iemand tegen hen sprak, en het was dan dadelijk Henri,
«of Marie, hoe vondt je die streek van Leentje gisteren?"
of dergelijke afleidingsvraagom toch vooral geen oogen-
blik aan zich zelf overgelaten te zijn; zij schenen zich echter
tot groote dingen voor te bereidenvan hen moest ik dos
alles verwachten wat mij die avond genoegelijks beloofde.
Nog eenigen tijd hadden we zitten pratentoen de Mevrouw
des huizes zeide Komaan zouden we niet eens een begin
«maken
»Wel zeker, liefste," zeide mijn vriend; «wie van de
«beeren of dames wil zich maar het eerst eens doen hooren
«Wel, Mevrouw," klonk het dadelijk, van Marie, »U moest
«maar eens beginnen?"
Ileeregrutneen! dat laat ik voor de jongelui! Wilt gij
niet beginnen Marie, of Mevrouw Dutan zoo noemde zich
de ex-keukenprinses.
sOch," zei deze, «ik wil wel beginnen, want als die
«jongelui zich hebben laten hooren, dan durf ik niet meer te
«spelen. Nu Mevrouw, wat wilt U hebben dat ik speel?"
Och, 'tis me om het evenals ik U de keus laat, zal
»U beter kunnen oordeelen wat ons het beste zal bevallen."
Doch daar niemand wilde beslissen, zou zij dan maar dat
air uil *Vêtoile du Nordspelen; dat was toch nog al
nieuw en mooi ook; die laatste eigenschap kon zij echter niet
goed weergeven naar ik vonddaar zij met hare poezele
handjes op de piano sloeg alsof zij beslag voor pannckoeken
maakte; ja al had zij zoo goed gespeeld als mogelijk
was dan nog bad het mij met hare overdrevene gesticu-
latie's niet kunnen bevallen haar gezigt werd zoo rood als
of ze vuur zat aan te blazenen met haar bovenlijf was ze
in beweging, als kon zij het van den gloed niet uithouden.
Nadat zij de piano met drie slolaccoorden als het ware den
genadeslag toegebragt had, klonk het loftuitingen van alle
kanten een ieder moest haar iets zeggenhoewel dal bij
sommigen ging met een air de protection dal der artiste
lang niet aangenaam scheen te zijn.
