129
kennismaking met de visilesdie Mevrouw ontvingonge
lukkig moest ik weer de ex-keukenmeid ontmoeten die mij
vertelde, dat ze dien avond niet naar Aurora ging daar er
toch niets bijzonders gespeeld werd. Wel verzette ik er mij
tegen doch alles te vergeefs op een overtuigenden toon
zeide ze mij, «dat zulke muzijk goed was voor meesters,
«maar onbeduidend voor liefhebbers, hoewel sommige der
«laatsten zich een air van muzijkale kennis wilden aanmati-
»gen door te beweren, dat die stukken juist in hun smaak
«vielen."
Dal kon ik in mijn zak steken en het laatste greintje der
égards die ik nog voor haar had gekoesterd ging mede in
mijn zak, om er nooit weêr uit te komen, daar ik mij nu
niet meer ontziende, haar toevoegde, «dat ik integendeel
«vond, dat ieder die slechts eenigzins muzijk kende, of er
«gevoel voor had door zulke stukken moest in vuur gera-
»ken, en dat zij, die er onverschillig omtrent waren, ook
«volgens mijne opinie heide eigenschappen misten."
Mevrouw hoorde die woorden met weinig tevredenheid
aan wat mij echter zeer welkom was daar ze daarom zeer
spoedig vertrok dat verloste mij van haar gezelschap en
deed mij weldra aan tafel in den vriendenkring zitten doch
hoe toevallig ik had dien middag geen honger en vond
dat zij zoo ijsselijk lang aten, en dat zij het dessert best tot
's avonds aan het souper hadden kunnen laten staan. Met
moeite kreeg ik er het laatste punt door; doch nu was ik
nog niet bevrijd ik zou met mijn vriend de dames gelei
den; nu, op mijn dringend verzoek, gingen deze laatstcn zich
dadelijk kleedenen ik ging nog een sigaartje rooken met
hemdoch alleen hij die eens op dames die zich kleeden, ge
wacht heeft, zal kunnen beseffen, hoe lang mij de tijd
duurde eer zij verschenen. Eerst trachtte ik mijn vriend
te bewijzen dal de dames zulk een groot toilet niet behoef
den te makendoch hij scheepte me af met de woorden
«Laat haar maar begaan; daar weten wij mannen niets
«van."
9