21
Maar moogt ge ook niet me aan 't hart meer hangen
Uw pligt niet lezen in mijn oog:
De beste Vader weet uw gangen,
Zijn blik omzweeft u van omhoog.
Ik zou zoo gaarne het geheele gedicht hier neerschrijven
dat ik thans met zooveel te meer aandoening aanschouw, nu
er sedert dat tijdstip eene zoo lange reeks van jaren ver-
loopen is, en nu de scheiding waarop het doelde helaas opge
volgd is door eene andere, welke eerst in betere gewesten
ophoudt. Thans staar ik met te meer zielsberoering op die
laatste regels
Maar 't scheiden nadert, ga dan henen,
En weetnu gij mij schreijen ziet
Het waar mij bitter niet te weenen
Ontaarde vaders schreijen niet.
O kom nog eenmaal aan mijn harte!
Stier de Almagt naar mijn wensch uw lot;
Och! kost mij nooit een' traan van smarte!
Nu ga dan henen, ga met God!
Het Veldbataillon waarheen ik vertrekken moest, was te
Helmond gekantonneerd ik vertrok dus eerst naar's Bosch,
en na aldaar overnacht te hebben werd de reis per trek
schuit naar mijne nieuwe bestemming voortgezet. In die
schuit trof ik een kollega aan, die van het Reserve-bataillon
naar dezelfde kompagnie was overgeplaatst als ik, en met
wien dus de kennis schielijk aangeknoopt was. Daar hij er
drie jaar over gedaan had om den gewigtigen korporaals
rang te verwerven, boezemde hij mij natuurlijk eene bij
zondere hoogachting voor zijne krijgservaring inen deze
verminderde in 't geheel niettoen ik uit zijn eigen mond
vernamdat hij vroeger reeds tien jaar gediend maar toen
zijn paspoort genomen had. Ik begreep dat er voor mij
heel wat voordeel te trekken was uil den omgang met een
