200
opnieuw moesten worden ingedeeld, waarbij rekening viel te houden
„met de contagieuse sieckte", waarmede eenige frontiersteden waren
„geinfecteert". Pas in November kwam men met deze zaak gereed (1).
Frankrijk eischte den afstand van Franche Comté, Luxemburg, Char-
leioi, Kamerijk met het Kamerijksche, Doornik, Aire, St. Omer, Winox-
bergen en Veurne. 't Was der Republiek tamelijk onverschillig of Spanje
genoemde plaatsen al dan niet zou verliezenmits de mogelijkheid bleef
uitgesloten om Frankrijk tot nabuur te verkrijgen. Holland was bereid
om overeen geldleening van een millioen en verstrekking van 12000man
hulptroepen te onderhandelen tegen verpanding van Brugge, Ostende
Damme, Plassendael, SlijpBlankenbergde forten St. Isabella, St.Donaes!
St. Theresa, de Sterre, St. Job, de Parel en St. Maria. Bij het eindigen
van den veldtocht staakten de onderhandelingen; ze werden in 1668
hervat (2).
De Fransche overwinningen hadden levendig de ijverzucht van Groot-
Biittannië opgewekt. Dit leidde tot het sluiten van een verdedigend
vei bond op 28 Januari 1668 te 's-Gravenhageonderteekend door den
Biitschen ambassadeur William Temple en den raadpensionnaris Johan
de Whttwaarbij zich nog denzelfden dag de Zweedsche ambassadeur
graaf Chbistoffel Delphicus van Doi-ina aansloot. De regeering van
Zweden was slechts met hooge subsidies te winnen en dreigde telkens
met verbreking, als deze niet tijdig in haar bezit geraakten. Groot-
Brittannië en de Republiek verbonden zich elk met de beschikbaarstel
ling van 40 schepen van oorlog met 86 tot 70 stukken, 6000 man te
voet, 4000 man te paard (3). Joilan de Witt liet 't voorkomen alsof
het verbond was gesloten om aan Spanje de verplichting tot het sluiten
van vrede op te leggen. Schijnbaar strekte het ten voordeele van
Frankrijk, wijl men zich niet zou verzetten tegen het behoud van ge
deeltelijke ruil van 's konings veroveringen, mits hij bewilligde in een
wapenstilstand tot ultimo Mei, ten einde aan Castel Rodrigo tijd te
geven om bevelen uit Madrid af te wachten. De bedoeling van het
Drievoudig verbond in de geschiedenis bekend als Triple alliantie
was om verdere Fransche veroveringen ten koste van Spanje te ver
ijdelen. Om spoed achter de zaak te zetten, de gewone sleur van uitstel
en eindeloos beraden te vermijden, had men de bondgenooten omtrent
de bepaling van het verbond onkundig gelatenniettegenstaande zoodoende
hunne souvereine rechten werden geschonden. Toen naar Lodewijk's
zin het antwoord te lang uitbleef, ontving de prins van Condé in Fe-
bruari opdracht om Franche Comté te bezetten; tegenover de mogend
heden beweerde men, dat zulks geen verandering bracht in 's konings
(1) Res. S. G. 21, 21, 29, 30 September, 4, 30 October, 7 November 1667.
(2) Res. H. 28 September 1667.
<1.0P 26 JuU 1667 had d0 ^publiek met Zweden een „tractaet van redintegratie ende
„veinieuwinge van vrundtschap" gesloten.
