190
eene hand wint, verliest men weer met de andere
7°. de verzorging', behandeling en oefening van jonge (re
monte-) paarden eischt meer tijd en personeel dan voor
de reeds afgerichte, waardoor de dienst bij het korps
aanmerkelijk verzwaard wordt.
Gaat men dus de voor- en nadeeleti na, welke aan de
aanschaffing van paarden op de vendutiën op Java
hetgeen regel is en aan die door eene kommissie op Soem-
ba hetgeen tot de uitzonderingen behoort verbon
den zijn, dan moet men wel tot het besluit komen, dat
de oprichting van een remontedépót op Soemba deeenige
maatregel is, die de voordeelen van de twee thans nog
bestaande wijzen van aankoop der paarden in zich veree-
nigt, zonder de nadeelen te bezitten van de beide reeds
genoemde middelen van voorziening. Het remontedépót
moet voor de paarden zijn wat een werfdépöt voor de
manschappen van het leger isliet moet de zekérheid
verschaffen van eene geregelde aanvulling der remonte
met paarden van een genoegzaam aantal, gegrond op de
gemiddelde jaarlijksche behoefte, en, kan het zijn, van het
beste gehalte. Het remontedépót is eene inrichting, waar
men de aangekochte paarden der bevolking vereenigt, ze
eenigen tijd aanhoudt cn dan bij kleine partijen naar de
verschillende korpsen zendt. Dergelijke dépots vindt men
in Frankrijk en Algerië. Het zenden van kommissiën
van aankoop naar het geboorteland der paarden vond men
er evenals hier kostbaar; de leden der kommissie
waren in hun tijd beperkt en moesten koopen; de boe
ren en Arabieren, die zulks wisten, regelden natuurlijk
daarnaar hunne prijzen. Tout comme cliez nous. En
aan die ervaring dankte men in het Fransche leger de
oprichting van remontedépót's. Doch alleen ook voor het
leger.
