258
leu, de munitie verdwijnt, de tijd gaat verloren en geen
enkele beteekenende uitkomst wordt bereikt.
Igdir18 Oct. (27 n. s.)
Ik keer stellig naar Europa terug, uitgeput door koorts
en dysenterie, de twee plagen van deze landen. Ik heb
mijn detachement reeds op den weg naar Erzeroem ver
laten.
Wij vervolgen het leger van Ismaïl, dat terugtrekt,
na de nederlaag van Moekhtar te hebben vernomen. In
mijn laatsten brief heb ik u een verdedigenden slag be-
schievenalthans in dien zin, dat hij in den beginne
was aangenomen geworden, niet aangeboden; ik zal u
nu een denkbeeld geven van een aanvallenden marseh.
Den 4en (of 16e") Oct., om tien uur 's morgensvierde
ons detachement feesthonderd en een kanonschoten kon
digden ons de overwinning van Avlior aan. Met een
kijker zag men duidelijk de Turken, die buiten hun ten
ten gekomen waren, geschaard in kleine groepen, met
\eibazing dit schieten in de lucht waarnemen.
Om vijf uur des avonds verzekerde de staf, bijna zon-
dei giond, dat de vijand in den nacht het kamp had
opgebrokeneen groot aantal tenten op de plaats latende
om zijn beweging te verbergen. Om elf uur kreeg ik
last, mij bij de ambulance der divisie te voegen en Igdir
om vier uur in den ochtend te verlaten. Tengevolge
van ongevallenzooals er veel plaats hebben in den oor-
l°gen van bevelenslecht begrepen door een comman
dant van den trein, die onze wagens niet wilde laten
doorgaan, kon ik mij eerst des avonds tegen acht uur
bij mijn kolonne voegen. Ik zeg mijn kolonne, want er
waren er drie, bestemd om gelijktijdig de drie défilés
door te trekken, waarvan ik u in een mijner laatste brie-
