371
één wildie de bewegingen van liet vijandelijk leger regelde.
Men was dus wel ver van 1 792 verwijderd!
De generaal d' Adrelle bracht een en ander aan het
gouvernement van Tours onder het oog; maar elke ge
dachte aan uitstel werd onvoorwaardelijk verworpen.
De generaal stelde zichna den slag van Coulmiers
voor, zich rondom Orleans op te stellendaar zijn jeugdig
leger te consolideerener nieuwe versterkingen af te
wachten en een uitgebreid geretrancheerd kamp te schep
pen, dat sterk genoeg was om de naar het zuiden ge
zonden Duitsche troepen in bedwang te houden. Wel
licht had hij nog verdere plannen Aanne
mende dat Parijs door gebrek - aan leeftocht gedwongen
werd de poorten voor den vijand te ontsluitenzoo be
hoefde men nog niet aan de toekomst des lands te wanhopen
wanneer er in eenre sterke stelling nog 150.000 of 200.000
man intact aauwe/.ig waren. En in ieder geval kon
men dan een meer eer vollen vrede verwachten. Op alle
tegenwerpingen van den aanvoerder van het Loire-leger
kreeg hij echter slechts een antwoord: het bevel om
naar Parijs op te rukken. Hij erlangde evenwel eenig
uitstelmaar weldra moest hij zwichten voor den aan
drang der regeering. Hij was aldus in een pijnlijken
toestand gebrachthij ontving zijne bevelen van mannen,
die het goed meenden, maar van verre oordeelden en
meer rekenschap hielden met hunne verbeelding dan
met de feiten. Hij verloor om zoo te zeggen het bevel
over een gedeelte zijner korpsen, die rechtstreeks orders
ontvingen van den gedelegeerde der regeering. In dit
opzicht beging het bestuur, of liever de dictator, een
misslag, waarvan hij alleen de verantwoordelijkheid kan
dragenindien de generaal d' Aurelle door zijne be
daardheid en voorzichtigheidniet meer het vertrouwen
des dictators bezat, had hij hem onmiddellijk in zijn
