409
opening, doet men het plaatje trillen naarmate van de
uitgebrachte klanken.
Achter dit plaatje bevindt zich een staafje van gemag
netiseerd staal, ter dikte van een pennehouder, dat in het
middeu en over de geheele lengte van het hoorntje is
aangebracht. Aan dit staafje heeft men, nabij het gesla
gen ijzeren ronde plaatje, een klosje fijn metaaldraad ge
stoken. Dus: een trillend rond schijfje; daartegenover een
gemagnetiseerd staafje, voorzien van een klosje lijnen
draad en dit is alles, ten eenemale alles; meer is er
niet noodig om het woord op 20, 40, 80, 100 enz. kilo
meters over te brengen.
Ziehier nu het geheele geheim van dit inwendig mé-
canisme.
Men behoort zich te herinneren, dat, telkens als men
een stuk ijzer beurtelings in de nabijheid van een ge
magnetiseerd staafje brengt waarop een metaaldraad ge
wonden is en het daarvan verwijdert, men een oogenblik-
kelijken elektrischen stroom in de draden voortbrengt.
Zoo is het, zonder batterij, zonder elektriseer-machine,
geheel voldoende een stuk ijzer nader bij een magneet
te brengen en er van te verwijderen, om in de om dezen
magneet opgerolde draden een elektrischen stroom te doen
ontstaan.
Als in onzen toestel het plaatijzeren schijfje trilt, na
dert het tot de gemagnetiseerde staaf en verwijdert er zich
achtereenvolgens van, en brengt dus bij elke trilling een
elektrischen stroom in de draden van het klosje voort.
En hoe sneller het naderen en verwijderen geschiedt, des
te sterker is de verwekte stroom, met andere woorden:
hoe krachtiger de toon, des te krachtiger de stroom.
Waarheen gaan die stroomen, aldus in het klosje ver
wekt? Het overbrengende hoorntje of buisje is door een
telegraafdraad verbonden aan het station van aankomst.
26
