287
En hij begon weder zijn verklaringen. De volksver
tegenwoordigers, zeer mak geworden, zeiden hem:
„Kom, Kléber! we moeten verder marcheer enmen
zal om twaalf uur van nacht vertrekken, en als Rossignol
het gewild had, zou men sinds twee dagen voor Angers
zijn.
Dus moest je het noch aan mij noch aan Marceau
wijten, zoo we nog hier zijn, en alleen Rossignol moet
verantwoordelijk zijn voor de onaangename gebeurtenissen,
die de vertraging van onzen marscli zou kunnen veroor
zaken.
Kom, Kléber! kom, leve de Bepubliek!
Zij leeft altijd in mijn hart," hernam ik, en ik ging
naar buiten om mij aan 't hoofd van mijn troep te stellen
die spoedig oprukte.
Dit geheele tooneel is zeer leerrijk. Men ziet de volks
vertegenwoordigers besluiteloosweifelende tusschen de
tegenstrijdige gevoelens van de generaals, niet wetende,
hoe ze te doen overeenstemmen, en eindigende met in den
blinde de vreeselijkste bedreigingen uit te braken. Kléber
treedt binnen; men zwijgt; er is geen sprake meer van
guillotine; zijn kalmte en zelfvertrouwen maken op ie
dereen indrukzijn raad wordt aangenomen zonder redeka
velingen, en men tracht den onwrikbaren soldaat, wiens
misnoegdheid men begrijpt, te winnen door hem te streelen.
Elke ongerustheid ging op gelijke wijze voorbij. In
December 1793 vernam ieder, in de legerplaats, dat het
ontslag van Kléber pas uit Parijs was gekomen. Het
werd hem zelfs niet aangekondigd. Zeker waren er nieuwe
vertoogen gericht geworden tot het Comité van Openbaar
Welzijn door de volksvertegenwoordigers te velde, en de
ze maatregelte lichtvaardig genomenwerd ingetrokken.
De Gedenkschriften van Kléber dragen de blijken van
een pruttelend kwaad humeur en aanhoudend gemor tegen
