360
Juli 1877 het volgende van het oorlogstooneel in Zuid
oostelijk Europa.
Heden morgen hadden wij een zwaren storm, die
juist boven ons losbrak; ieder moest bij zijn paard staan
om het rustig te houden, wanneer de donder ratelde en
de bliksem flikkerde. Maar op de hoogten van Obertenik
onder de paarden van het Oldenburgsche regiment zware
dragonders, liep het hiermede niet af.
De Russen verbinden hunne paarden niet aan piketpalen
maar maken de halstertouwen eenvoudig vast aan eene
doorloopcnde parkeerlijndie over rechtop staande staken
gespannen is. Toen er nu een zware donderslag viel,
braken de paarden van twee escadrons op den top
des heuvels plotseling los en renden zij weg in de rich
ting der Turksche voorposten, die, naar de kant van
Roestsjoek, geen vier mijlen verwijderd waren. De dieren
galoppeerden door eene artilleriebatterij heende be
spanning van deze, aan veel leven gewoon, deed geen
poging om zich mede los te rukken, maar bleef rustig
haar hooi kauwen. De kanonniers vatten een aantal van
de kavalleriepaarden op; de infanterie van de voorposten
deed hetzelfde, maar bij slot van rekening bleven een zes
tigtal paarden vermistdeze waren met onverminderden
spoed doorgerend naar de Turkendie geene maatrege
len namen voor hnnne terugzending. Eenige dagen latei-
vond een officier van het regimentdie op verkenning
uit wasverscheidene der weggeloopen paarden dood lig
gen. Blijkbaar waren zij overreden en niet in 't minst
gevoed, zoodat zij eindelijk neergevallen en gestorven
waren.
Wat is tegen dergelijke ongelukken te doen? Ik vrees
mijne lezers te vermoeien met de bespreking van de bi-
vakkeerwijze van paardenmaar moet toch zeggen dat
ik, na kort geleden alle nieuwe methodes toegepast te
