52
digden gekomen, doordien juist de Juli-revolutie van 1830
uitbrak. Sedert die revolutie hebben er ontelbare duels
plaats gehad tussehen journalisten advokaten volksver
tegenwoordigersletterkundigen enz., totdat in 1834 ein
delijk iemand veroordeeld werd tot 10 jaren opsluiting,
omdat hij zonder getuigen geduelleerd had.
Sedert 1837 wordt het duel in Frankrijk vervolgd en
gestraft, volgens het eode-pénal, als moord of poging tot
moord.
In het Fransche leger zijn de duels zeldzamer dan men
zou denken.
De kolonels bemoeien zich met de quaestiën onder hunne
officieren, en zelfs is in vele regimenten een officier belast
met de quaestiën onder minderen te onderzoeken en het
gebruik der wapens al of niet toe te staan.
In België werd in 1834 de Minister van justitie geïnter
pelleerd over de duels, en uitgenoodigd eene wet daarop in
te dienen.
De Minister antwoorddedat hij eene nieuwe wet onnoo-
dig achtteaangezien de rechtbanken de gewone wetten
toepassen; dat hij eene strenge vervolging tegen de duels
had gelast, en dat hij hoopte, dat het hof van cassatie
de gevelde vonnissen zou bekrachtigen. Mocht dit niet
het geval zijn, dan zou hij eene nieuwe wet indienen.
In 1835 heeft dat hof van cassatie een vonnis bekrach
tigd. In dat arrest komt het volgende voor:
„Dat de vroegere wetten op het duel zich bepaalden
tot de gevechten tussehen Edelliedenterwijl de bijzon
dere geschillen tussehen burgers volgens de gewone wet
ten werden behandeld.
„Dat die wetten het duel van edellieden straften, om
dat liet werd beschouwd als majesteitsschennis.
„Dat echter noch dit motief tot bijzondere strafbepa-
