86
3. Algemeen aangenomen gebruiken bij het
hedendaagsch duel.
Wanneer uit eene discussie een twist ontstaatgevolgd
door eene beleedigingdan is natuurlijk hij, tegen wien
de beleediging gericht isde beleedigdemaar wordt die
beleediging beantwoord met een klap, dat is degenedie
de klap ontvangt, de beleedigde.
Hij, die een klap ontvangt en ze beantwoordt met eene
mondelinge beleediging, blijft toch de beleedigde.
Het aanraken wordt als een klap beschouwd.
Het ontvangen van een slag, 't zij met de hand,'t zij
met een stok is eene ernstige beleedigingwaarvoor geene
excuses mogelijk zijn. Dit is nog een overblijfsel uit de
gerechtelijke duels. De Edelen vochten met gedekt hoofd
en met wapens, het plebs met ongedekt hoofd en met
stokken.
Slechts iemand uit het plebs un vilain kon dus een
slag met een stok of een klap in het aangezicht krijgen;
ontvangt men dus thans een slag of klap, dan wordt men
behandeld als „un vilain"Men vermijde daarom steeds,
zelfs in den hevigsten twist, zijne handen uit te steken,
want dit zou altijd een duel a outrance ten gevolge hebben.
Het is natuurlijk niet doenlijk aan te geven, wanneer
men wél, en wanneer niet, excuses kan aannemen voor eene
mondelinge beleediging.
Wanneer iemanddien men overigens kent als een recht
schapen en fatsoenlijk manin een hevigen twist zich
vergeet, en ons woorden toevoegt, die ons beleedigend
toeschijnendan kan men op staanden voet herroeping
vorderenen wordt die gegevenhet incident als geëin
digd beschouwen.
Wordt echter die herroeping geweigerddan zou het
„unfair" zijnde discussie voort te zettenzoo mogelijk
