- 168 echter geheel; deze dieren waren te wild en onhandelbaar. Toen nu het Fransche berg-materiëel werd ingevoerd, waar van affuit en vuurmond elk door een muildier behoort ge dragen te worden, moest men hier dit materieel door- paarden, uit gebrek aan een goed muildier, laten trekken. Bij de marschen op het bergterrein van Willem I bleek, dat eene door paarden getrokken bergartillerie op zulk terrein weinig waarde had, zoodat nogmaals pogingen werden in het werk gesteld, een in Indie bruikbaar muil dier te verkrijgen. Sedert de openstelling van het kanaal van Ste, werd eene remonteering in Sijrie en Spanje gemakkelijker ge maakt in welke beide landen goede muildieren iuheemsch zijn. De lange zeereis was daardoor toch vervallen. Na de uoodige inlichtingen bij deskundigen te hebben ingewonnen, werden later èn uit China èn uit Sijrie twaalf muildieren met geleiders aangevoerd, om vergelijkender wijze te worden beproefd. Deze beide soorten van muil dieren voldeden bij de eerste proeven te Batavia uitste kend. Zij waren over het algemeen gemakkelijk in de behandeling, lieten zich door de Inlandsche stukrijders onmiddelijk verzorgen, en hun draagvermogen was zeer voldoende, daar zij niet alleen met groot gemak affuit en iaden of kanon met lamoen op de Fransclie draagzadels konden vervoeren, maar men hen in opzettelijk daartoe vervaardigde munitiekisten met bijna het dubbele ge wicht voor de munitiedraagpaarden belasten kon. Er kwam echter helaas een lastige factor in het spel. Ter nadere beproeving naar Atjeh gezonden (zij waren te Batavia voornamelijk in den oost-mousson beproefd) bleek het, dat zij, zwaar belast, in de natte sawah's niet te gebruiken zijn. Na eenigen tijd gemarcheerd te hebben, gaan zij liggen en zijn met de grootste inspanning niet overeind te krijgen.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1879 | | pagina 173