227
(Iron werd genoodzaakt, zich ijlings terug te moeten begeven.
De Kolonel van het regiment, die de zijnen bij den be
ginne van den aanval gevolgd was, deed het mogelijke
om de orde te herstellendan ook dit konde niet meer
helpenalzoo men de zaken ook weder hier verkeerd had
aangegrepen.
Ka deze gebeurtenis rukte de vijand bijna in linie op
hij strekte den regter vleugel tot aan de klapperboomen
langs de rivier, om daarmede de Artillerie te overvleuge
lenen deed eene gelijke beweging met den linker vleugel
ten einde het zelfde aan de kolonne Infanterie der reserve
te doen, door welke hoofdbeweging dan ook aan de onzen
de laatste slag werd toegebragtals hebbende dezelve
onmiddeljjk ten gevolge, datonaangezien hoogere en min
dere officieren de gezegde kolonne dan in de Fransche, dan
in de Mnleiscliezelfs ook weder in de Ilollandache taal
kommandeerden, zij desniettegenstaande eensklaps verdween
en den weg naar het achterfront nam. Het is mogelijk
dat er order tot den aftogt voor de armee gegeven was
doch het is tevens zekerdat niemand zoodanige order
aan de rijdende Artillerie (steeds in het vuur zijnde) heeft
overgebragtwaardoor dan ook het grootste gedeelte van
het personeel en materieel (uitgezonderd de twee stukken
die bij de brug in het achterfront gestaan hadden en met
de reserve uitgemarcheerd waren) van dit wapen in de
handen van den vijand achtergelaten bleef. De vijande
lijke Kavallerie en rijdende Artillerie, welke intusschen
gedeeltelijk tegen het voorfront aangerukt warenden
stilstand in het vuur vernemende, kwamen nu ook binnen
de sterkte en drongen daarna weldra de laatsten der on
zen met den sabel in den rug het achterfront uit.
Wordt vervolgd.)
