kennis op den voorgrond en openbaart zich zeer spoedig
het verschil tusschen de ware en de schijnbare wetenschap,
waardoor de kameraden elkaar beter leeren kennen en
waardeeren.
Beide Duitsche schrijvers zijn het echter tamelijk eens,
dat de wijze, waarop het spel thans nog beoefend wordt,
namelijk door het gebruik maken van den dobbelsteen
en de kanstafel, niet de ware is, daar het tactisch beleid
te veel op den achtergrond treedt, en de handen van don
vertrouwde door de groote menigte regels van het spel
te veel gebonden zijn, terwijl het memoriseeren dezer
regels velen afschrikt om de rol van vertrouwde te ver
vullen. In den laatsten tijd zijn daarom verbeteringen
voorgesteld, waarbij het gebruik van kanstafels en dobbcl-
steenen geheel vervalt (Von Verdy du Yernois) of zeer
beperkt wordt (Meckel) en de leiding eu beslissing van
het spel geheel op tactische regels en het beleid van den
vertrouwde berusten.
Het is zeer wel mogelijkdat bij deze wijzigingen in
de uitvoering van het krijgsspel nog veel meer dan bij de
vroegere methode, de inzichten van den vertrouwde niet
steeds met die der spelers zullen overeenstemmendoch
dit zal dan nog geene reden kunnen en mogen zijn om
de beoefening van het spel te verwerpenwant dergelijke
gevallen zullen zich ook bij de practische oefeningen voor
doen, waarbij men de bekende scheidsrechters heeft, aan
wier beslissing men zich heeft te onderwerpen.
Wij willen hopen, dat eerlang ook bij het Indische
leger de beoefening van het krijgsspel reglementair zal
worden voorgeschreven. De wetenschappelijke bijeenkoms
ten der officieren zullen er door in waarde toenemen en
zeker met minder kenteekenen van verveling worden be
zocht. Ook in het Fransche leger wordt het krijgsspel
tegenwoordig meer en meer naar waarde geschat. Laat
234
