334
Maar de vraag is wanneer men dat recht behoort te ver
krijgen. Eene consequente toepassing van het beginsel
om de pensioenen te bepalen in verhouding tot het aan
tal dienstjaren, zou leiden tot de uitkomst, dat een ieder
ten allen tijde, zou gerechtigd zijnontslag uit de militaire
dienst te vragen met behoud van aanspraak op pensioen.
Een natuurlijk gevolg zou daarvan zijn, dat dan ook voor
elk dienstjaar slechts een gering bedrag zou worden toe
gekend. Stellen wij b. v. een soldaat na 12 jaren dienst
in Indië recht hebbende op f 200, zou voor één jaar
dienst dan f 16, ontvangeneen luitenantna 20 jaren
dienst in Indië recht hebbende op b. v. f 1000, zou
voor één jaar dienst f 50 ontvangen. Eene zuiver con
sequente toepassing zou dan ook mede brengen dat, om
welke reden men ook de dienst verlietmen slechts aan
spraak zou hebben op een pensioen, evenredig aan het
aantal dienstjaren, dat men telt op het oogenblik van het
verlaten van de dienst. Dit is het beginsel der on
schendbaarheid van het pensioen.
Dat de belangen van den staat door eene dergelijke
regeling niet gebaat zouden zijn, is gewis voor ieder
duidelijk; maar ook de belangen van het individu zouden
er door benadeeld worden. Behalve de personen toch,
die, ten nadeele van den staat, na een betrekkelijk korten
diensttijd hun ontslag zouden vragen, zijn er nog velen,
die na slechts weinige dienstjaren om gezondheidsredenen
voor de militaire dienst worden afgekeurd; en hoewel
iemand, ongeschikt voor de actieve militaire dienst, nog
geenszins geheel ol altijd ongeschikt is om in de bui gei -
maatschappij eenig werk, overeenkomende met zijne be
kwaamheden, te verrichten, zoo is toch eene, op welke wijze
dan ook, geschokte gezondheid nimmer eene aanbeveling
en zeer dikwerf een beletsel om het dagelijksch brood zoo
ruim te verdienen als met een gezond gestel mogelijk
