99
op Java en van de troepen op Sumatra. Men mag dus aannemen, dat
die onderofficieren tot de élite van liet infanteriekader behooren. "Welnu,
gedurende meer dan een jaar zag ik nog nooit een onderofficier of kor
poraal bij dien cursus aankomen, die in voldoende mate zijne dienstre
glementen kende, zooals voor zijn graad vereischt wordt. Met allen
moest ik van meet af aan beginnen.
Den len Augustus 1878 begon het nieuwe cursusjaar met 42 onder
officieren B. P.; hiervan werden sedert 18 verwijderd. Gedurende het
loopendo jaar zijn er 24 bijgekomen, waarvan er reeds 6 verwijderd zijn en
er weldra nog eenige zullen volgen; zoodat ongeveer 40°/o als ongeschikt
werd teruggezonden! In het geheel zullen er dit jaar 23 of 24 onderofficie
ren tot het admissie-examen voor de Militaire school worden toegelaten.
Onder deze onderofficieren zijn er velenreeds ouder dan 23 jaren
één hunner heeft reeds den eerwaardigen leeftijd van 36 jaren bereikt;
anderen hebben nog nooit een woord van de Pransche taal geleerd; men
behoeft dus niet te vragenhoe treurig het soms met hunne ontwikkeling
en beschaving gesteld is.
Bedroevend is het soms voor ons, instructeurs, te ondervinden, hoe
lichtvaardig sommige compagniescommandanten of korpschefs te werk
gaan met het voordragen van onderofficieren tot eene plaatsing B. P.
Zij schijnen daarbij over het hoofd te zien, dat door zulke onbeschaafde,
domme personen voor te dragen, deze en ook anderen in den waan wor
den gebracht, dat het toch zoo moeilijk niet moet zijn om in het officiers
korps van het Indische leger te worden opgenomen. Een waan, die
zeker niet medewerkt om het aanzien van ons officierskorps bij den troep
te verheffen. Wat nu de vreemdelingen onder die onderofficieren betreft,
dat zijn doorgaans wel ijverige en fatsoenlijke leerlingen, maar van hunne
meerdere ontwikkeling, waarop G. met nadruk wijst, is mij niets gebleken.
Het beste deel der onderofficieren B. F. wordt nog altijd verkregen
uit het jeugdige kader, dat van het Nederlandsche bij het Indische leger
overgaat, alsmede uit enkele volontairs. Dat sedert het laatste jaar de
werving in Nederland voor het kader is gesloten geweest, wordt bij
dezen cursus maar al te goed gevoeld.
Intusschen verwondert het niemand, behalve misschien G., dat na een
zesjarigen uitputtenden oorlog het kader van liet Indische leger veel
geleden heeft. Komt er eenmaal weer rust in het leger, heeft men weer
personeel, tijd en geld beschikbaar, tot vorming en opleiding van kader
dan zal in het Indische leger de stof voor goed, practiscli bruikbaar
kader niet ontbreken.
