407
De grieven van Inlandersdat zij (meestal bij verwisseling van korps-
kommandant) te veel moeten exerceeren, inspectiën maken of corveëen,
zijn doorgaans even denkbeeldig als hunne reclames, dat vorige post-
kommandanten hun meer voorrechten toestonden. Officieren, die bij een
ander korps of detachement zijn overgeplaatstof voor het eerst in eene
nieuwe functie optreden, zullen echter wèl doen, om bij dienstovername
zich door hunne voorgangers op de hoogte te doen stellen van locale
toestanden en eischen. In ieder garnizoen, bij ieder korps of detachement,
bestaan in 't belang van de dienst en van den soldaat huishoudelijke maat
regelen, die meest doeltreffend en, hoewel niet voorschriftmatig, toch
niet in strijd zijn met bestaande bepalingen. Men wachte zich om bij
vertrek van den afgetreden kommandant dergelijke maatregelen plotseling
en soms ondoordacht in te trekken. Het gevolg is er dikwijls van, dat
daardoor onnoodig ontevredenheid wordt opgewekt en men, nadat die
zich geuit heeft, genoodzaakt is, pas uitgevaardigde bepalingen weder
in te trokken, hetgeen dikwijls, ja meestal, allerschadelijkst is voor het
prestige. Men overwege dus bezadigd of verandering in den bestaanden
toestand wenschelijk is en ga niet dan in zeer dringende gevallen er
toe over om onverwachts ingrijpende veranderingen in den bestaan-
den toestand te brengen. Beter is het om h. v. bij korpsenwaarvolgens
de inzichten van den nieuw opgetreden kommandant, de slagvaardigheid
wel wat te wenschen overlaat, en waar de soldaat minder gewenschte
vrijheden geniet, de gewapende diensten langzamerhand en trapsgewijze
te vermeerderen, en de voorrechten geleidelijk en gaandeweg te vermin
deren.
De Jnlandsche soldaten zijn, althans in het Maleisch, weinig bespraakt en
tellen ook daarom weinig woordvoerdersdie hunne ware of vermeende grie
ven duidelijk en vrijmoedig aan Chefs kunnen en durven blootleggen. Enkele
kommandanten schepen bij algemeene verzoeken of klachten den soldaat
wel eens barsch af, anderen getroosten 2ich niet eens 4e moeite, die
reclames grondig te onderzoeken, en zenden de reclamanten weg met een
soedah, ingerukt! Wie zwijgt, stemt toe, zegt een Hollandsch spreekwoord,
dat echter onderwerpelijk niet van toepassing is. Uit vrees of bescheiden
heid zwijgt de Inlandermaar zijne ontevredenheid blijft bestaan, ja,
wordt meesttijds vermeerderd, als hij bij zijne kameraden teruggekeerd
is. Dan gaan zij omong-omong en vervolgens meestal over tot een alge
meen protest; en wee! de onverstandige kommandant, die, instede
van hunne woordvoerders welwillend aan te hooren, dezen soms met
een zuur antwoord het zwijgen oplegt of naar de policiekamer verwijst.
