-- 115
correspondentie gaf, uithoofde van de moeilijkheid van aanschaffing
en het reeds verouderde sluitsijsteem van het Pruisisch kanon",
aanleiding om dit te vervangen door een bronzen achterlader van'
7™,5 kaliber, die onlangs bij de Italiaansche veld-artillerie was
ingevoerd en waarvan in de tijdschriften met veel lof melding werd
gemaakt. Het gewicht van dien vuurmond bedroeg 305 KG.
Met die kanons, die in het laatst van 1874 en in het begin van
1875 in Indië aankwamen, werden tevens affuiten uitgezondendoch
het bleek al dadelijk, dat van eene invoering van deze laatsten nooit
sprake zou kunnen zijn. De Italiaansche affuit toch weegt, onbepakt,
370 KG. en de Oostenrijhsche 420, terwijl het gewicht van de Indische
veldaffuit slechts 290 KG. bedraagt, zoodat eene invoering van eene
der vreemde affuiten met het beginsel van verlichting der veldartil
lerie ten eenenmale in strijd zou zijn; bovendien leverde de spoor
breedte, die veel grooter was dan bij onze veldaffuitendaartegen
een onoverkomelijk bezwaar op.
Terstond werd dan ook den Directeur van den Artillerie-Constructie
winkel opgedragen, een paar van onze veldaffuiten zoodanig te wij
zigen, dat zij voor het vervoer en de beproeving van de vreemde
kanons bruikbaar waren, of daarvoor eene nieuwe affuit van over
eenkomstige gedaante te construeeren. Nadat men daarin bij den
Artillerie-Constructie winkel alleszins voldoende was geslaagd, werden
de buitenlandsche kanons in 1875 en 1876 vergelijkend met het
Indische kanon van 8-- Veld beproefd. Die beproeving, waarvan
het verslag in de „Beknopte Overzichten" van 1875 1878 in details
is opgenomen, leidde tot de volgende resultaten:
Ten aanzien van de juistheid van het schot en het nauwkeurig
luisteren naar correctie zijdelings en in opzethoogte, zoowel als ten
aanzien van het bestrijkende der banen en de eindsnelkeid van
het projectiel, munt het Italiaansche kanon ver boven de beide
andere uit; het eigent zich voorts zeer goed voor het hooge boogschot
en bezit een voldoend kartetsschot. Een technisch bezwaar, dat bij
een der twee Italiaansche kanons voorkwam namelijk het wegbranden
van het brons langs den verbrandringleverde geene reden tot ver
werping op, omdat het bij den anderen vuurmond niet voorkwam en
omdat daarin door het inschroeven van een nieuwen verbrandring bij
