287
Thans, nu hij den eenen stang twee, den anderen een, een der
den stang geen een schakel overhangt, is het niet goed na te gaan,
en raakt de Inlander in de war. Het in den mond nemen van de
schaar, maar vooral het doorgaan, zal door dezen maatregel grooten-
deels voorkomen worden. Ik schrijf dit laatste toch ook veelal
daaraan toe, dat een paard met een niet passenden of nu eens te
hoog dau weder te laag hangenden stang, nu eens met een te vas
ten, dan weder met een te lossen kinketting hereden wordt. De
mond van het paard moet op deze wijze bederven.
Ik heb opgemerkt, dat bij het 4e regiment hussaren in Nederland
in Zutphen in garnizoen, het volgende plaats had. Zoodra een re-
montepaard was aangekocht, werden in tegenwoordigheid van den
commandant van het depot- en reserve- escadron (den Luitenant-Kolo
nel), den escadronscommandant en den ritmeester-instructeur, eerst het
zadel gepast, daarna de stang en het hoofdstel, vervolgens de wa
tertrens.
Ging dit paard naar de veldescadrons over, dan behield het het
zelfde harnachement. Door de latere invoering (in 1872) van de
Braziliaansche zadels met beweegbare stegen, is het passen van het
zadel vervallen.
W. F. Stoltenhoff,
1° Luitenant der Cavalerie.
TjiandjoerJuli 1880.
